poufny

poufny
poufny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, poufnyni poufnyniejszy {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przeznaczony tylko dla niektórych, zaufanych, trzymany w tajemnicy przed innymi; tajny, sekretny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poufne pismo. Poufna wiadomość. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'będący wyrazem ufności, przyjaźni wobec kogoś; przyjacielski, serdeczny, życzliwy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poufna rozmowa. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne …   Słownik języka polskiego

  • doradca — m odm. jak ż II, DCMs. doradcacy; lm M. doradcacy, DB. doradcaców «ten, kto udziela porad, doradza» Poufny, zaufany doradca. Doradca króla, wodza, szefa. Sztab doradców. Mieć dobrego, złego doradcę. ∆ Doradca prawny «osoba znająca ustawy i… …   Słownik języka polskiego

  • drażliwy — drażliwywi, drażliwywszy 1. «mogący doprowadzić do zadrażnień, do nieporozumienia, do scysji; drażniący» Drażliwe sprawy, pytania. Unikali w rozmowie drażliwych tematów. 2. «skłonny do obrażania się, zbytnio wrażliwy, pobudliwy, przeczulony» Był… …   Słownik języka polskiego

  • dyskrecjonalny — 1. «powierzony czyjej dyskrecji, poufny» Rozmowa dyskrecjonalna. 2. «pozostawiony komuś do swobodnego uznania, do swobodnej oceny; nie określony, nie ograniczony przez żadne przepisy» ∆ Dyskrecjonalna władza «sfera działania, w której organ… …   Słownik języka polskiego

  • intymny — intymnyni, intymnyniejszy «przeznaczony dla najbliższych, ściśle osobisty, poufny, sekretny, zażyły» Intymne rozmowy, zwierzenia. Najintymniejsze myśli. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • konfidencjonalny — 1. «poufały, zażyły, familiarny» Konfidencjonalny uśmiech, spojrzenie. 2. «poufny, sekretny» Informacja konfidencjonalna …   Słownik języka polskiego

  • poufnie — poufnieej przysłów. od poufny a) w zn. 1: Powierzyć komuś poufnie jakąś sprawę, tajemnicę. Poinformować o czymś poufnie. Konsultować się poufnie. b) w zn. 2: Rozmawiać z kimś, gawędzić poufnie, życzliwie. Traktować kogoś przyjaźnie, poufnie …   Słownik języka polskiego

  • poufność — ż V, DCMs. poufnośćści, blm «poufny charakter czegoś» Poufność zwierzeń …   Słownik języka polskiego

  • rzec — dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić» Rzec coś głośno, gniewnie, oschle. Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha. Wyszedł, nie rzekłszy słowa. ∆ Prawdę rzekłszy «zwrot… …   Słownik języka polskiego

  • sekretny — «nie przeznaczony do wiadomości ogółu, trzymany w sekrecie, poufny, tajny» Sekretna misja. Sekretne plany, ścieżki, sprawy. Sekretne wiadomości …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”